Emptiness.

ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಜೋಗಿ ಸರ್ ಹೇಳಿರುವ ಮಾತನ್ನ ನಾನ್ಲಿಲ್ಲಿ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಅದೇನೆಂದರೆ, 

"ಬರುವ ಮೊದಲಿನ ಖಾಲಿಗೂ, ಬಂದು ಹೋದ ನಂತರದ ಖಾಳಿಗೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ವಿತ್ಯಾಸ..?" 

ಸರಿಯಾದ ಮಾತು. 

ನಮ್ಮವರು ನಮಗೆ ಎಷ್ಟು ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆಂದರೆ, ಅವರ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಬೇರೆಯವರು ತುಂಬಲು ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಬೇರೆಯವರನ್ನು ಆ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪಿಸಿಕ್ಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಂದರೆ ಮುಳ್ಳುಚುಚ್ಚಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆ. 

ಈ ಭಾವನೆಗಳೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಮೆದುಳಿನ ಆಟ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ತತ್ವಗಳು, ನೀತಿಗಳು, ನೈತಿಕಥೆಗಳ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಹಾಗು ನಾವುಗಳು ಬೆಳೆದುಬಂದ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿರುತ್ತವೆ.

ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದ್ದು ಅದುವೇ.

ಅವಳೊಬ್ಬಳು ಪಾಪದ ಹುಡುಗಿ, ಭಾವುಕಳು.
ಅವನು ಪಾಪದ ಹುಡುಗ, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನ್ನನ್ನೋ ಸಾಧಿಸಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆಯುಳ್ಳವ.
ಅವರಿಬ್ಬರ ಪ್ರಕಾರ ಅವರು ಕೇವಲ ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತರು.
ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಇದು ಸುಳ್ಳುಯಂಬ ಸುಳಿವಿದೆ.
ಸತ್ಯವನ್ನು ತತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿರುವರು ಅಷ್ಟೇ.

ಅದೊಂದು ದಿನ, ಕಠೋರ ದಿನ.
ಅವನನ್ನು ಅವಳು ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ಭೀಕರದಿನ.
ಅವನ ಪ್ರಕಾರ ಅವಳು ಅವನ ಸಾಧನೆಯ ದಾರಿಗಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಅಡೆಚಣೆ, ಆಕರ್ಷಣೆ.
ಅದನ್ನು ಸಮಾದಾನದಿಂದಲೇ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಹೃದಯ ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ ಅವನಿಗೆ ವಿಧಾಯವೇಳಿದಳು. 

ಇಬ್ಬರು ಮುಗ್ಧರು, ಅವರಿಗೆನು ಗೊತ್ತು, ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರ ಸಾಧನೆಯ ಸ್ಫೂರ್ತಿ. ಜೀವನದ ಪ್ರೀತಿಯೆಂದು.
ದೂರವಾದ ನಂತರ ಈಗ ಕಾಡುತಿರು ಕಾಲಿತನ ಸಹಿಸಲಸಾಧ್ಯ ಬೇನೆ.

ಎಲ್ಲಾದಕ್ಕೂ ಪರ್ಯಾಯ ಯೋಜನೆಗಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅತಿಮುಖ್ಯವೆಂದರೆ ಜೀವನ. ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಹಿಸಿಕೊಂಡ ದಿನ ನೀನು ಜೀವನವನ್ನು ಜೀವಿಸುತ್ತೀಯಾ.
ಯಾರನ್ನೋ ಕಳೆದು ಕೊಂಡ ದಿನವೆ ಅವರಿಲ್ಲದ ಕಮ್ಮಿ ಕಾಣಿಸದೆ ಇರಬಹುದು. ಸಮಯಾಂತರದಲ್ಲಿ ಅವರ ಸ್ಥಾನದ ಬೆಲೆ  ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಪಶ್ಚಾತಾಪದ ಭಾವ ಮೂಡುವಮುನ್ನ ಇಂದೆ ಎಚ್ಚರಿತುಕೊ.

ಇದ್ದು ಸಾಧಿಸು. ನಿಮ್ಮವರನ್ನು ಸದಾ ಪ್ರೀತಿಸು. ನಿನ್ನ ಸಾಧನೆಗೊಂದು ಅರ್ಥನೀಡು.