ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ...

ನನಾರು ನಿನಗೆ?

ನೀನ್ನನ ನೆಮ್ಮದಿ...

Celebration of love.

ಎಂದಿನಂತೆ ಇಂದು.
ಅದುವೇ ಮನೆ, 
ಅದುವೇ ಕೆಲಸ.
ಎಂದಿನಂತೆಯೇ ಇಂದು.
ದಿನ ಒಂದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ,
ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಇಷ್ಟು ಮುದ್ದಾದ ಮುದ್ದು ಸಿಕ್ಕಿದ?
ಉತ್ತರ ಸಿಗದ ಪ್ರಶ್ನೆ,
ಎಂದಿಗೂ ಹಳಸದ ಪ್ರಶ್ನೆ.
ಬೋರ್ ಆಗದ ಪ್ರಶ್ನೆ. 
ಎಂದಿನಂತೆ ಇಂದು.
ಮತ್ತದೇ ದಿನ.
ಅದೇ ಮನೆ.
ಅದೇ ಮನ.
ಎಂದಿನಂತೆ ಇಂದು.
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅವರ ಅದೇ ನಗು,
ಅವರ ದೇಹದ ಅದೇ ಪರಿಮಳ.
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅವರ ಮೇಲೆ ತೀರದಷ್ಟು ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿ.
ಖುಷಿಗೆ ಅಳುವೊಂದು ಮೂಡುವುದು,
ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಅರಳುವ ತುಟಿಗಳು.
ಎಂದಿನಂತೆ ಇಂದು.
ಆಶ್ಚರ್ಯಾದಿ ಹುಬ್ಬು ಏರಿಸಿ ಅವರನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ, ಯೋಚಿಸಿದಾಗ, 
ಮತ್ತೆ ಕಾಡುವು ಅದೇ ಹಳೆಯದಾಗದ ಹಳೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ
ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಇಷ್ಟು ಮುದ್ದಾದ ಮುದ್ದು ಸಿಕ್ಕಿದ?

ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳು.

ಹೀಗೊಂದು ರಾತ್ರಿ,
ನನ್ನಿನಿಯ ಹಾಗು ನಾನು,
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಜವ್ವನಿಗ (ಹೈ ಸ್ಕೂಲ್ ಹಾಗು ಕಾಲೇಜುದಿನಗಳು / ಟೀನ್ ಏಜ್) ಕಾಲದ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ ಕಪಾಟು ಬಿಡಿಸಿ,
ಧೂಳಿಡಿದಿದ್ದ ಪಾತ್ರಗಳ ಒಂದೊಂದೇ ಆಚೆ ತೆಗೆದು,
ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಕತೆಯ ಹೇಳುತ್ತಾ ಕುಳಿತ್ತಿದೆವು.
ಒಂದಷ್ಟು ನಗೆ, ಒಂದಷ್ಟು ತರಲೆ, ಒಂದಷ್ಟು ಹುಸಿಮುನಿಸು,
ಗಡಿಯಾರವು ಇಂದದೇಕೋ ಶಾಂತವಾಗಿತ್ತು, ನಮಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡಬಾರದೆಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗಿತ್ತು.
ಸಮಯದ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲದೆ ನಾವಿಬ್ಬರು ನಮ್ಮಿಬರ ಕಳೆದ ಜೀವನವ ಒಬ್ಬರಾಮುಂದೊಬ್ಬರು ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತಾ ಹೋದೆವು.
ಮತ್ತಷ್ಟು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರ ಪರಿಚಯ ಆಳವಾಗುತ್ತ ಹೋಯಿತು. ಪ್ರೀತಿಯಾಭಿಮಾನಗಳು ಕೂಡ.
ನನ್ನಾತ ತುಂಟನೆಂದು ತಿಳಿದಿತ್ತು, ತರಲೆಯೂ ಹೌದು. ಪಾಪಣ್ಣನೆಂದು ಗೊತ್ತಿದಿತ್ತು. ಒಂದಷ್ಟು ಗುಟ್ಟುಗಳಿರಬಹುದೆಂಬ ಅರಿವು ಇದ್ದಿತ್ತು.
ಅವರಿಗೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೀಗೆಯೇ ಅನಿಸಿರಬಹುದೇನೋ.
ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಬಂದಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಕಪಾಟಿನ ಕೆಲವು ವಿಭಾಗಗಳು ತೆರೆಯದೆ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದು ಹೋಯಿತು.
ಹೇಳಬೇಕನಿಸಿದ ಮಾತ್ತೊಂದು ಮನದಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದು ಹೋಯಿತು.
ಅವರಲ್ಲಿಯೂ ನನಗೆ ಹೇಳಲಾಗದ ಮಾತ್ತೊಂದು ಇರಬಹುದು.
ಇರಲಿ, ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವೆವು.
ಮುಂದೊಂದುದಿನ ಆ ವಿಭಾಗಗಳು ತೆರೆದು ಕೊಳ್ಳ ಬಹುದು. 
ಹಳತುಗಳು ಹಳೆಯದಾದವು.
ಏನಿದ್ದರೂ ಅವುಗಳ ಕೇಳಿ ನಗಬೇಕಷ್ಟೆ. 
ನಕ್ಕು ಮತ್ತೆ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಮಾಡಿಡಬೇಕಷ್ಟೆ.
ಮಾಡಲು ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದಾಗ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಧೂಳು ಹೊಡೆಯಲು, ಒಂದಷ್ಟು ನಗಲು, ಒಂದಷ್ಟು ತರಲೆಮಾಡಲು , ಒಂದಷ್ಟು ಹುಸಿಮುನಿಸಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡುತ್ತಾ, ಗಡಿಯಾರಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ ಹಾದಿತಪ್ಪಿಸುತ್ತಾ ಹರಡಲು (ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯಲು) ಇವುಗಳೇ ನಮ್ಮಿಬರ ಆಸ್ತಿ.