ನಾನೇಕೆ ಹೀಗೆ?
ಬಹಳವಾಗಿ ಕಾಡುತಿದೆ ಈ ಪ್ರೆಶ್ನೆ.
ಯಾವಾಗಲು ಕಾಡುವ ಹಳೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾದರು ನಿನ್ನೆಯಿಂದ ಬೆಂಬಿಡದ ಬೇತಾಳನಂತೆ ಹೆಗಲೇರಿದೆ.....
ಕಾರಣ:
ಹಂಪಿ ಸುತ್ತಲು ಹೋದ ತಿರ್ಗಾಡಿ ಸ್ನೇಹಿತನೊಬ್ಬ ವಿಜಯನಗರ ಮಹಾಸಂಭ್ರಾಜ್ಯದ ವೈಭವವನ್ನು ತನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ, ತನ್ನ ಉದ್ದ ಉದ್ದ ಬೆರೆಳುಗಳಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತುತಂದು, ಜಂಭದಿಂದ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತ ನಮಗೆಲ್ಲ ಖುಷಿ ನೀಡುತಿದ್ದ, ಜೊತೆಯಲೊಂದಿಷ್ಟು ಸುಂದರ ಅಸೂಯೆ. ಅವನು ಫೇಸ್ಬುಕ್ನಲ್ಲಿ ಅಪ್ಲೋಡ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದೊಂದು ಚಿತ್ರಪಟಗಳು ಮುತ್ತಿನಂತಹುಗಳು. ಅಬ್ಬಾ! ಆ ಸ್ಮಶಾನ ಮೌನದಿ ನಿಂತಿರುವ ಒಂದೊಂದು ಕಲ್ಲುಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಜೀವಂತ. ಅದಾವುದೋ ಅಗಾಧ ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ತನ್ನ ಬಳಿ ಬರುವಂತೆ ಕೂಗಿ ಸೆಳೆದಂತೆ. ಈ ಸೆಳೆತದ ಹಿಡಿತ ಬಲು ಗಟ್ಟಿ. ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಹೋದರೆ ತಡೆದು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಕಷ್ಟ. ಸಧ್ಯಕ್ಕೀಗ ನನ್ನ ಗೊಂದಲದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿರುವುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯೇ ನಿಲ್ಲಿಸೋಣ.
ಹಾನ್, ನನ್ನ ಪ್ರೆಶ್ನೆ, ನಾನೇಕೆ ಹೀಗೆ?
ಹೀಗೆ? ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಹೇಗೆ?
ಎ ನಾರ್ಮಲ್ ಹ್ಯೂಮನ್?
....
ನಿನ್ನೆ ಅವನು ಇನ್ಸ್ಟಾಗ್ರಾಮ್ ಅಲ್ಲಿ ಕಮಲ ಮಹಲ್ ಫೋಟೋವನ್ನು ಅಪ್ಲೋಡ್ ಮಾಡಿದ್ದ. ಆ ಬೆರಗುಗೊಳಿಸುವ ಸೌಂಧರ್ಯವನ್ನು ಕಂಡಕೂಡಲೆ ನಾ ಉದ್ಗರಿಸಿದ ಪದವೊಂದೇ "ಮ್ಯಾಗ್ನಿಫಿಸೆಂಟ್".. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕಳೆದು ಅದೇ ಫೋಟೋವನ್ನು ಫೇಸ್ಬುಕ್ ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಮೊದಲೇ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು "ಮ್ಯಾಗ್ನಿಫಿಸೆಂಟ್" ಎಂದು ಕಾಮೆಂಟ್ ಮಾಡಿದ್ದರು.
ಒಂತರಾ ಸಂಕಟವಾಯಿತು.
ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೇ ಯಾವುದೊ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ, ನಾನು ಹಾಗು ಬಾಲಿವುಡ್ ತಾರೆ ದೀಪಿಕಾ ಪಡುಕೋಣೆ ಒಂದೆ ರೀತಿಯ ವಾಕ್ಯ ಬಳಕೆ ಮಾಡಿದ್ದೆವು.!!!
ಅರೇ!!! ಯಾಕೀಗೆ?
ಒಂದು ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸಾದಾರಣವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಅಪ್ರೋಚ್ ಮಾಡುವ ವಿಧಾನ ಆಲ್ಮೋಸ್ಟ್ ಒಂದೇ ರೀತಿಯದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಯಾಕೀಗೆ?
ಮೊದಲಿನಿಂದ ನಮ್ಮ DNAಯಲ್ಲಿ ಇದು ಹರಿದು ಬಂದಿದೆಯೇ? ಈ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೀಗೀಗೆ ನೋಡಬೇಕು, ಹೀಗೆ ಅರ್ಥಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಸಬೇಕೆಂದು??
ನೋ. ನನಗದು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.
ನನಗೆ ಬರಿದಾಗುವಾಸೆ.
ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮಾನ್ಯ ಯೋಚನೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗುವಾಸೆ.
ಖಾಲಿಯಾಗುವಾಸೆ.
ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಖಾಲಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಹೊಸತಾಗಿ ನೋಡುವಾಸೆ.!!
ನೋಡಿ ಕಲಿಯುವಾಸೆ. ಮಾಡಿ ತಿಳಿಯುವಾಸೆ.!
ನನಗೆ ನಾನಾಗುವಾಸೆ.
ಹುಚ್ಚುತನದ ಪರಮಾವಧಿಯ ತಲುಪುವಾಸೆ.
ಸಾಮಾನ್ಯರಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗುವಾಸೆ.
(ಎಕ್ಸ್ಟ್ರಾ ನಾರ್ಮಲ್ ಇನ್ ಬಿಟ್ವೀನ್ ದಿ ನಾರ್ಮಲ್ ಹ್ಯೂಮನ್ಸ್ )
ಆದರೆ ನಾನೇಕೆ ಹೀಗೆ?
ಎಲ್ಲರಂತೆಯೇ.
