ಈ ಕಾಲಿತನ ಹಗುರಯೇಕಿಲ್ಲ?

ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಕಾಲಿತನ ನನ್ನನ್ನು ಹೆಚ್ಚೇ ಆವರಿಸುತ್ತಿದೆ......  ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ನನ್ನ ಒಂದೊಂದು ಭಾವನೆಯು ನಂನಿನ್ನದ ಕಳಚಿ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ.....  ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಖುಷಿ ಇಲ್ಲ, ದುಃಖ್ಖವೂ ಇಲ್ಲ. ನಗುವಿಲ್ಲ, ಅಳುವಿಲ್ಲ. ಯಾರು ಬೇಕಿಂದೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ಕಾಲಿ ಕಾಲಿ.....  ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ದೂರ ಅದೆಲ್ಲೋ ತಿಳಿಯದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿನೋಡಿದೆ,
ತಣ್ಣನೆಯ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತಲೆ ಕೂದಲ ತೊಳೆದುನೋಡಿದೆ,
ಮಧ್ಯ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಆ ನಕ್ಷತ್ರ ಚುಕ್ಕಿಗಳ ಎಣಿಸಿನೋಡಿದೆ,
ಖುಷಿ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ತಿಂಡಿತಿನಿಸು ತಿಂದುನೋಡಿದೆ,
ಹೀಗೆ ಹತ್ತುಹಲವು ಪ್ರಯೋಗಗಳು!
ತೀರದ ಮೌನ, ತೀರದ ಕಾಲಿತನ.. ಎಷ್ಟೇ ತುಂಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ವಿಫಲ.
ಆದರೆ ಎಷ್ಟೇ ಕಾಲಿಯಾದರು ಮನಸ್ಸಿನ್ನು ಹಗುರವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಈ ಕಾಲಿತನ ಹಗುರಯೇಕಿಲ್ಲ?